سید حسین عربی، حسن نیت و اخلاص ذاکران اسارت را به مراتب، بیشتر از مداحیهای امروزی خواند و افزود: ما در دوران اسارت، قیامت را به شکل دنیوی اش، حس کردیم.
سید حسین عربی، آزاده ذاکر اهل بیت (ع) که ضمن این مهم سایر امور فرهنگی در دوران اسارت را نیز عهده دار بوده است درمورد مداحی و اجرای برنامه های مذهبی در اسارت، اظهار کرد: خوشبختانه در اسارت برنامههای مذهبی- فرهنگی اعم از جلسات قرآن، مداحی و سخنرانی بر قرار بود. البته هر کدام از آنها در آن فضا و دوران، شکل و نوع خاص خودش را داشت.
او از مداحی و ایام عزاداری در اسارت به عنوان خون در رگ انسان تعبیر کرد و ادامه داد: این تعبیر بدآن معناست که اگر توکل بر خداوند و توسل به ائمه (ع) که ریسمانی بین خدا و خلق خدا هستند، وجود نداشت، تحمل اسارت بر ما بسیار مشکل می شد. در واقع، بدون تمسک به این ریسمان هیچ فردی نمی توانست به خداوند و آن معنویت مورد نظر دست پیدا کند.
این آزاده اهل مشهد مقدس، ادامه داد: به هر حال به نظر من بهترین تعریف مداحلی در اسارت همان خون در رگ است که اگر اختلالی در آن به وجود آید موجب سکته یا مرگ آدمی میشود. یقینا اگر توکل و توسل نبود که ما این دو را با گوشت و پوست و استخوانمان درک کردیم، به مشکل برمیخوردیم.
عربی تاکید کرد: این مداحی ها روحی در کالبد جسم و تن مان بود که اگر این روح، دچار افسردگی و کسالت میشد، دیگر آن زمان بود که طراوت و دلسپردگی به خدا و اهل بیت (ع) هم از بین میرفت.
او در پاسخ به پرسشی مبنی بر تفاوت مداحی در اسارت با مداحی در عافیت، بهترین پاسخ را آن اخلاص و نزدیکی قلب انسان به خداوند و ائمه (ع) دانست و افزود: ما در اسارت به عینه به این آیه شریفه قرآن رسیدم که، “آیا نمی دانید که خداوند میبیند؟” در واقع ما در آنجا قیامت را به شکل دنیوی آن حس کردیم. یعنی در دوران اسارت، احدی را توان نبود که به داد کس دیگری برسد. با همه ایثارها و گذشتهایی که وجود داشت، باز هم جز خدا و ائمه (ع) کسی نبود که به داد شخص دیگری برسد.
این آزاده درمورد تفاوت مداحان آن زمان با عصر فعلی، بیان کرد: حسن نیت و اخلاص ذاکران اسارت به اعتقاد من به مراتب بیشتر از مداحیهای امروزی بود تا جایی که یک نشاط خاص به اسرا میبخشید.
آقای ابوترابی که خداوند رحمت کند او را، حق بسیاری بر اسرا داشتند من در کمپ یادم هست که در دهه محرم از شب اول تا دهم کاملا برنامه عاشورا و مراسم عزاداری را برگزار کردیم. البته هرچند برنامه ها مخفیانه انجام می شد، اما موفق شدیم هر ۱۰ شب را به شکل خوبی از سخنرانی گرفته تا مداحی برگزار کنیم.